Bir tarihte Tavşan’ın, bütün diğer hayvanların önünde övüneceği tutmuştu:
“Şimdiye kadar hiç yenilmedim” diyordu. “Her hangi bir itirazı,
hörmetle dinleyeceğim. Bu hususta içinizde şüphesi olan varsa,
benimle yarışmak üzere karşıma çıksın!”
Herkes, sessizce birbirine bakarken, Kaplumbağa iddiadan
uzak bir sesle:
“Ben yarışmayı kabul ediyorum” dedi÷
Tavşan kahkahayı bastı.
“Bu sevimli bir şaka dostum. Bütün yol boyunca, senin etrafında raks yaparım.”
Kaplumbağa
“Şimdi övünmeyi bırak” diye onun sözünü kesti. “Hevesini
yarışın sonuna sakla.”
Böylece, aralarında bir yarış tertip ettiler. Hareket saati de
kararlaştırıldıktan sonra yola koyuldular. Fakat Tavşan, işin öylesine
alayındaydı ki, Kaplumbağa’ya, süratteki marifetini ispat etmek
maksadıyla onun peşinden gideceği yerde, güzel bir uykuya yattı.
Halbuki, Kaplumbağa, bütün gayretiyle ilerlemeye çalışmaktaki
azmini, bir an dahi elden bırakmıyordu.
Nihayet Tavşan, uykudan kalktığı vakit, hayretle çok fazla uykuda kalmış olduğunu, Kaplumbağa’nın ise yarışın bitiş noktasına
varmak üzere olduğunu esefle gördü.
Son bir ümitle öne atıldıysa
da, bir netice alamadı. Rakibi, tam vaktinde yarışı neticelendirmişti.
Yanına geldiğinde, onun şöyle söylemekle olduğunu duydu
